دلیل استفاده از لباس کار، استفاده از یک پوشش سراسری تنه، دست و پاها برای حفاظت در مقابل شرایط محیطی است.
خصوصیت های لباس کار ایمنی
دلیل استفاده از لباس کار، استفاده از یک پوشش سراسری تنه، دست و پاها برای حفاظت در مقابل شرایط محیطی است. ساده ترین شکل لباس کار در دو فرم دو تکه و نوع یکسره و از جنس الیاف طبیعی و یا درصدی الیاف طبیعی و مصنوعی و در مواردی کاملا از الیاف شیمیایی و صنعتی است.
بیشتر بخوانید: چه لباس کاری برای تعمیرکاران مناسب است؟
هر چه از الیاف طبیعی در بافت پارچه استفاده شده باشد، تبادل حرارتی بهتری برای بدن شخص صورت خواهد گرفت. البسه اختصاصی در مشاغل ویژه و فصول سرد مانند لباس عایق سرما و رطوبت مخصوص سردخانه،لباس نسوز مخصوص کوره و لباس ضد حریق از جنس پارچه های PVC را می توان برشمرد.
لباس حفاظتی در برابر گرما از الیاف مخصوصی با پوشش آلومینیوم که تا 90% اشعه مادون قرمز را برگشت می دهد و به منظور کار در مجاورت کوره ها و فرآیندهای حرارتی مورد استفاده قرار می گیرد.
انواع لباس ایمنی
هر کدام از محیط های کاری شرایط خاص خود را دارند، به همین دلیل دوخت لباس ایمنی به سه صورت انجام می شود که عبارتند از:
سرهم (یعنی لباس به گونه ای است که تمام اعضای بدن فرد را می پوشاند)
دو تکه شامل پیراهن و شلوار
یک تکه یا شلوار یا پیراهن
روپوش
بیشتر بخوانید: چه الیافی در دوخت لباس کار مورد نیاز است؟
شرایط لباس های کار ایمنی
مکان هایی که مواد شیمیایی یا رادیو اکتیو وجود دارد حتما باید از از لباس هایی استفاده شود تا از نفوذ مواد شیمیایی به داخل لباس جلوگیری کند و مانع آسیب رسیدن به شخص شود.
بهتر است علاوه بر لباس های کار، برای محافظت بیشتر از کفش، کلاه و دستکش های مخصوص هم استفاده شود.
در مکان های بارانی برای در امان ماندن از رطوبت باران و سرما از لباسهای کلاه دار و ضد آب استفاده شود.
یکی از ویژگی های مهم لباس کار این است که لباس فرد هنگام کار کردن نه باید تنگ یا گشاد باشد بلکه باید کاملا اندازه باشد. فرد باید در لباس کار احساس راحتی کند و هنگام کار، لباس کار فرد را دچار دردسر نکند. برای نمونه افرادی که با ماشین آلات خطرناک سرو کار دارند، در صورتی که لباس آن ها خیلی گشاد باشد امکان دارد به ماشین گیر کند و جان فرد را به خطر بیندازد. اگر لباس کار فرد خیلی تنگ باشد نیز فرد نمی تواند به راحتی حرکت کند و همین باعث به خطر افتادن جان فرد می شود.
کسانی که در مجاورت ماشین آلات فعال هستند باید لباس کاری بدون هیچ گونه پارگی داشته باشند و از هرگونه زیور آلاتی مثل آویز و ساعت و نیز گذاشتن کلید در جیب خودداری کنند.
مکان هایی که احتمال حریق و انفجار وجود دارد باید ازلباس هایی با یقه نورگیر و زه و دسته عینک که از انواع سلونوئید ساخته شده است خودداری کنند و از حمل هرگونه مواد قابل اشتعال خودداری نمایند.
اگر آستین بلند برای انجام کار مزاحم شخص باشد توصیه می شود از لباس آستین کوتاه استفاده کنند. لباس کار کارکنانی که در محیط دارای گرد و غبار و مواد قابل اشتعال و انفجار یا مسموم کننده کار می کنند نباید دارای جیب و یا لبه باشد چون امکان باقی ماندن گرد و غبار و مواد مسموم و مضر در چین و چروک و لبه های لباس وجود دارد.
همچنین لباس کار باید به گونه ای باشد که آب و گاز به داخل آن نفوذ نکند و جنس پارچه با ماده و یا موادی که با آن کار می کنند متناسب با محیط کار باشد.
بیشتر بخوانید: پارچه های مورد مصرف یونیفرم
یکی دیگر از فاکتور های مهم هنگام خرید لباس کار، رنگ لباس کار است. رنگ لباس کار برای طبقه بندی کارکنان یک مجموعه بزرگ کاربردی است. اگر رنگ لباس کارکنانی که در بخش تولید کار می کنند با کارکنان بخش نگهبانی باید متفاوت باشد باعث می شود افراد داخل مجموعه و مدیر بتوانند یکدیگر را راحت تر شناسایی کنند و تشخیص دهد.
رنگ لباس علاوه بر طبقه بندی کردن کارکنان یک مجموعه می تواند در حفظ امنیت آن ها نیز تاثیر گذار باشد. افرادی که در شیفت شب کار می کنند باید لباس آن ها در تاریکی به راحتی قابل رویت باشد.
دوخت لباس کار هنگام خرید باید مورد توجه قرار بگیرد. لباس ایمنی باید دارای دوختی مقاوم باشد تا هنگام کار به راحتی پاره نشود. قسمت داخلی لباس باید دارای دوختی مناسب باشد تا فرد هنگام پوشیدن لباس کاملا احساس راحتی داشته باشد.
جنس پارچه
جنس پارچه با توجه به شرایط کار و لزوم ظاهر لباس از نظر مقاومت در مقابل چروکیدگی و نیز عدم تولید الکتریسیته ساکن از مخلوط حدود 70% پنبه و 30% پلی استر و با وزن gr/m2 320تا gr/m2 420و با توجه به شرایط اقلیمی و فصول مختلف در نظر گرفته شود. در شرایطی که احتمال سوختن لباس کار در اثر ریختن پلیسه و یا تحت تأثیر حرارت زیاد وجود دارد ، جنس لباس کار بایستی 90% پنبه باشد.
پارچه های با بافت کج راه با تراکم بالا (2 تار و یک پود) و نخ چهل دولا از نوع رینگ (Ring) دارای استحکام زیادی هستند.
به منظور دوام بیشتر رنگ و پیشگیری از رنگ دادن پارچه پس از شستشو و همچنین جلوگیری از آب رفتن پارچه، از رنگهای راکتیو (Reactive) در رنگرزی پارچه استفاده شود.
پس از انتخاب پارچه مرغوب ، بکار بردن دوخت محکم و نیز چرخکاری دوبله درزها، لباس کار بادوام تر خواهد بود.
با استفاده از الگوی مناسب، باید لباس کار شکیل و خوش دوخت باشد و در اندازه های استاندارد تهیه شود.
بیشتر بخوانید: انتخاب لباس جین به عنوان لباس کار
جنس لباس کار
به طورکلی لباس های کار بنا به شرایط محیط کار دارای انواع و جنس مختلفی هستند، از جمله انواع کاپشن و شلوار، لباس های یکسره، به عنوان پوشش های سراسری برای تن، دست و پاها و... باشد، که از پارچه های ویسکوز، پلی استر، فیلامنت یا کتان تولید می شوند.
از لباس هایی که از جنس الیاف طبیعی ساخته شده باشند برای مکان هایی که نیاز به تبادل حرارتی بالا در لباس های کارکنان باشد و از لباس هایی که دارای الیاف ضخیم تر هستند برای مکان هایی که نیاز به استفاده از لباس های عایق باشد استفاده می شود.
لباس هایی از جنس پی وی سی را می توان برای مشاغلی که در ارتباط به مواد آتش زا هستند استفاده کرد و از لباس های با پوشش آلومینیوم برای کارگرانی که در محیط هایی که در آنها اشعه مادون قرمز وجود دارد استفاده می شود.
لباس کار نسوز
لباس کار نسوز مخصوص محافظت در مقابل آتش باید دارای کلاه و دستکش و کفش به صورت یک تکه و سر همی باشد. لباس کار مناسب در محیط های اسیدی و رادیواکتیو باید به صورت یکسره و بدون منفذ و همراه با کلاه مخصوص، کفش و دستکش از جنس خاص و غیرقابل نفوذ باشد.
بیشتر بخوانید: ویژگی های لباس کار آشپزی
لباس کار که به صورت بارانی تولید می شود نیز باید کلاه از جنس پارچه ضد آب باشد و با استر نخی برای استفاده در مناطق معتدل و آستری از جنس پشم برای استفاده در منطقه سردسیر تهیه شود. لباس کار باید کاربردی باشد و کارکنان را در برابر حوادث ناشی از کار محافظت کند.
صفحه اینستاگرام ما: uniformsparmida@